• Home : Bahagian Kedua


    CRAP ! Dia bawak aku pergi kubur ! 

    Eh, bangang ! Ni kubur, tempat lu nak mati nanti ! Yang kau bawak aku datang sini apsal ! 

    Adi...ayah, bang Jib, bang Wan, bang Lan, Kak Wati dengan Kak Zila ada dekat sini. 

    BABI LAH KAU NI ! Aku dah genggam buku lima aku, tinggal nak hayun je kat cina tu. 

    Adi, tengok depan. Adi mungkin lupa, tapi takde sapa dalam kampung ni akan lupa. Diorang dah meninggal dunia Adi. 

    KIMAK ! KIMAK ! PALAT ! Bodoh sial lah kau cina ! Kau jangan nak menganjing dengan aku ! Gi mampos ar kau. Kau yang patut masuk kubur ! Bukan diorang ! 

    Aku tak tau kenapa, tapi dada aku tiba2 jadi berat. Tak...aku dah lama buang buku teks Matematik Tingkatan 5 aku yang aku rasa beban peluk lama2 masa balik sekolah tadi, kali ni lebih berat dari tu. Aku terasa hidung aku berair, mata aku pedih. Nafas aku sesak. 

    BODOH PUNYA CINA SIAL ! SIAL ! aku maki lagi. Makin lancar makian aku kat Ah Kao, makin rapat dia nak peluk aku. Lagi cam palat ! 

    BLAH LAH BODOH ! Aku lari sekuat hati. Jalan yang sunyi tu. Jalan kubur ! Aku lari terus je. Tak tau plak hari dah nak senja. Gelap gila pandangan mata aku. Yang aku tau, aku dah tak boleh rasa kaki aku. Aku dah tak rasa jantung aku pam darah aku. Aku dah tak rasa nadi aku berdenyut. Aku rasa macam dah mati.

    Entah berapa lama ntah...aku baru tersedar. Berbalut dengan baju hospital warna hijau tu. Terbaring macam orang bodoh. Atas katil hospital. Angin sepoi-sepoi tampar pipi aku, rambut aku terbuai kejap ke atas, ke bawah, ke kiri, ke kanan. 

    Agak lama jugaklah aku nak digest apa yang dah jadi. Tapi kepala aku terlampau pening. Pening gila sampai aku kena tahan ngilu celah gigi aku, sebab berdenyut kuat sangat kepala aku. Pernah rasa macam nak pecah kepala migrain? TAK ! 90 ribu kali ganda lebih sakit dari migrain. Hah, macam tulah yang aku rasa sekarang ni. Macam nak pecah kepala otak. 

    Dari tadi aku pejam mata...celik2 je. Aku nampak muka cino yang aku nak tumbuk tu. Meremang bulu roma aku, tiba2 muncul cina ni. Asyik muka dia je yang muncul. 

    Adi? Dah sedar? Macam mana? Dah ok?

    Bodoh ke apa soalan kau? Kalau aku still atas katil hospital ni, dah sah2 lah aku belum sembuh bodoh ! Aku pening kepala gila ni. 

    Jangan paksa otak Adi utk ingat. Nanti slowly dia akan datang sendiri. 

    Kau ni cina gila ea? Datang dari mana? Dah takde keje lain selain menyusahkan hidup aku? Hey, pergi tolong bapak kau naikkan bisnes wiring dia lah Ah Kao. Yang kau sibuk nak jaga tepi kain aku buat apa? Macamlah aku teruk sangat, aku jatuh pengsan jelah semalam kat kubur. Kau lah punya pasal. 

    Ah Kao senyum. Dia macam sembunyikan sesuatu. 

    Assalamualaikum Adi. Sorang doktor masuk. Aku tak jawab pun salam dia. Aku cebik ke luar tingkap. Malas nak pandang muka dia. Tipikal Malay doctors' face expression. Senyum sebab nak jaga hati pesakit. Lastly cakap...YOU GONNA DIE IN SEVEN DAYS. Pfft. 

    Macam mana Adi hari ni? Kepala pening lagi ye? 

    Macam nak meletup dah. Ibu saya mana? 

    Ibu Adi tak dapat datang, dia kerja. Nanti dia balik kerja insyaAllah dia datang. Saya ada berita gembira utk Adi. 

    Aku pandang doktor tu. *konon nak tau sangat apa berita baik dia. 

    Adi dah boleh balik rumah hari ni.

    That's it? I mean like...that is IT? Itu berita baik kau? Kalau nak tunggu seorang doktor pakai baju putih datang senyum2 masuk bilik patient pastu cakap... AWAK DAH BOLEH BALIK RUMAH HARI NI, LIKE...BULLSHIT ! Si Ah Kao ni pun boleh menyamar, dia sambar mana2 jubah doktor yang warna putih tu, pastu pergi mana2 bilik patient yang dah recorded as AKAN MATI SATU HARI LAGI, pastu dia pergi cakap...Awak dah boleh balik rumah hari ni. See how bullshit dat was. 

    So, I put on the fake smile, oh no...grin actually. I grinned. Baguslah...aku balas sepatah. 

    Dan...macam biasa. Ah Kao jugaklah yang drive aku balik rumah. Nope, bukan rumah. Pondok buruk belakang rumah lama aku tu. Urgh...geli siot nak duduk dalam pondok buruk tu. Rasa macam duduk dalam sarang mat pet yang isap2 dadah tu. Ewww.

    On the way tu, dia duk membebel. Membebel...membebel...dan membebel. 

    Adi...Adi ada ingat apa2 tak? 

    Ingat apa? 

    Langsung tak ingat apa2? 

    Kau bawak aku pergi kubur semalam, aku lari, then aku pengsan. 

    Semalam? Adi memang ingat semalam ke?

    Yelah, habis tu? 

    That was a month ago.

    3 comments → Home : Bahagian Kedua

    1. Jap, Ada HOME bhagian ketiga ke ? . Cam tergntung je cite ni ==" hewhew. knape kna pindh pg pondok buruk tuh ?

    2. @adibahfaizah: ada sambungannya bah :)

    3. Wuhuhuhu... Kenapakah Adi suka mencarut. Haha
      Baca sambungan lagiii....